ในอดีตความ
สมบูรณ์ของทรัพยากรประมง ในชุมชนบ้านร่องเบ้อนั้นมีความ อุดมสมบูรณ์ ชุมชนสามารถนำเอาทรัพยากรประมงของชุมชนมาใช้ประโยชน์ในด้านการบริโภค
แปรรูป
และจำหน่ายสร้าง รายได้ ลดค่าใช้จ่ายในครัวเรือน ซึ่งอาจไม่มีมูลค่ามากมายเท่าใดนักแต่ก็เป็นการรู้ที่จะนำเอาทรัพยากรมาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด
ลำน้ำร่องเบ้อ
ถือเป็นสายน้ำที่หล่อเลี้ยงชีวิตคนในชุมชนมาตั้งแต่อดีต
แต่ในสภาวการณ์ปัจจุบัน แหล่งน้ำ
ตลอดจนวิถีชีวิตของคนใน ชุมชนเปลี่ยนไป
ลำน้ำร่องเบ้อที่เคยเป็นแหล่งอาศัยและเพาะพันธุ์ของสัตว์น้ำ
ตามธรรมชาติมีความเสื่อมโทรมเสื่อมสภาพหรือเปลี่ยนสภาพจากเดิม
และทรัพยากรสัตว์น้ำถูกจับมาใช้ประ โยชน์มากจนเกินควรจนไม่สามารถ
คงปริมาณและทดแทนได้เท่าที่ควรทำให้ทรัพ ยากรสัตว์น้ำมีไม่เพียงพอ ต่อความต้องการของชุมชน
ส่งผลให้ให้ชุมชนต้องพึ่งพาทรัพยากรประมงจากแหล่งอื่น ที่ไม่ใช่ของชุมชน
จึงเป็นการเพิ่มภาระค่าใช้จ่ายในครัวเรือน
จากกปัญหาดังกล่าวผู้วิจัยจึงมีความสนใจที่จะศึกษาแนวทางการมีส่วนร่วมของชุมชนในการสร้างเขตอนุรักษ์สัตว์น้ำ
โดยพิจารณาถึงบริบทและศักยภาพของชุมชนว่ามีความพร้อมมากน้อยเพียงใด ในด้านปัจจัยด้านต่างๆได้แก่ เศรษฐกิจ สังคม สิ่งแวดล้อม วัฒนธรรม
และปัจจัยอื่นๆที่มีความเกี่ยวเนื่องกัน
เมื่อวิเคราะห์ปัจจัยด้านต่างๆดังกล่าวแล้วจึงพิจารณาความเหมาะสมของรูปแบบ
ของการสร้างเขต อนุรักษ์ให้สอดคล้องเหมาะสมกับบริบทพื้นที่
จึงต้องทำการศึกษาเพื่อหาแนวทางในการสร้างเขตอนุรักษ์สัตว์น้ำ
เพื่อให้สามารถ ดำเนินการให้บรรลุตามวัตถุประสงค์ได้อย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผลให้มาก
ที่สุด
การวิจัยครั้งนี้เป็นการหาแนวทางในการสร้างเขตอนุรักษ์สัตว์น้ำ
เพื่อสร้างให้เป็นแหล่งอาศัยและเพาะพันธุ์ของสัตว์น้ำตามธรรมชาติ
ซึ่งเป็นการคืนความอุดมสมบูรณ์ให้กับแหล่งทรัพยากรประมงของชุมชน
โดยการมีส่วนร่วมของคนในชุมชน มาใช้เป็นแนวทางแก้ไข
ใช้คนในชุมชนให้ชุมชนเป็นผู้ดำเนินการโดยยึดหลักความสอดคล้องและเหมาะสมของ
สภาพภูมิสังคม
ซึ่งจะเป็นการคืนความอุดมสมบูรณ์ยั่งยืนให้แก่แหล่งทรัพยากรประมง
อันจะทำให้เกิดการสร้างความมั่นคงยั่งยืนทางด้านอาหารของชุมชน